Vandaag kon ik eindelijk weer eens mee op excursie met de vogelwerkgroep. Door omstandigheden had ik de vorige twee voorbij moeten laten gaan.
Op het programma stonden eigenlijk het Soerendonks Goor en de Zinkplas bij Budel. Maar omdat er waarschijnlijk nog ijs op beide plassen zou liggen, waren de plannen gewijzigd. Dus togen we met twee volle auto's (8 deelnemers; een grote groep voor onze doen) om 8 uur richting Vught. Missie: kleine en wilde zwanen, en nonnetjes (voor mij vooral de mannetjes van deze laatste soort, want die had ik nog nooit goed gezien).
Al rijdend door de polders van de Vughtse Gement zagen we een flinke gemengde groep van kol- en rietganzen. Ook een enkele grauwe gans zat ertussen. Even dachten we ook een roodhalsgans te hebben gezien, maar helaas bleek de wens de vader van onze gedachte. Terwijl we de groep stonden te bekijken, kwamen in de verte, hoog boven de graslanden grote 'zwermen' ganzen aanvliegen. Even was ik weer terug bij Lac du Der, waar enorme slierten kraanvogels op dezelfde manier onze richting op kwamen.
Luid gakkend begroetten de ganzen elkaar, en voegden honderden kolganzen zich bij de grazende groep. Dit schouwspel herhaalde zich nogmaals; indrukwekkend!
Tijdens een kop koffie 'in het veld' vlogen een paar kleine groepjes veldleeuweriken over. Je hoort ze voordat je ze ziet. Een klein beetje opgewarmd door de koffie reden we weer verder. Er moest hier ergens een groep kleine zwanen bivakkeren. We verbaasden ons over de vele grote zilverreigers die her en der uit de slootjes opvlogen.
Aan de horizon verscheen een witte streep, die we herkenden als een groep zwanen. Dat moesten ze zijn! Met gepaste snelheid reden we er zo snel mogelijk heen. Links van de weg, achter een rij bomen en struiken foerageerde een geweldige groep kleine zwanen op een akker, in gezelschap van enkele tientallen knobbelzwanen. Even keken ze wat nerveus op toen we uit de auto's stapten. Maar doordat we ons verdekt konden opstellen achter de bomen, aten ze al snel weer ongestoord verder. De schatting van Piet, meer dan 200, en mijn telling, 235, kwamen aardig overeen. Wat een prachtige groep!
Opgetogen reden we weer door. Op een kruising waar we rechtsaf zouden moeten, zag ik links heel in de verte iets wat ook op zwanen leek. Toch de moeite waard om de route iets aan te passen. Een groep van 30 wilde zwanen bleek op het grasland vlak langs de weg te zitten. We stapten niet uit, want dan zouden ze opvliegen. Maar vanuit de auto waren ze prachtig te bekijken. We konden duidelijk het verschil in snavels zien met hun kleine neven: een gele 'driehoekige' vlek, in plaats van de afgeronde gele vlek bij de kleine zwaan.
Op weg naar onze laatste bestemming kwamen we nog een groepje knobbelzwanen tegen, waar ook een gezinnetje wilde zwanen bij liep: pa, ma en twee grijze juvenielen.
De route naar Crèvecoeur, vlakbij Hedel, was allesbehalve saai. We kwamen onder andere door de dorpen Vlijmen en Haarsteeg, die we goed konden bekijken doordat we achter een stapvoets rijdende carnavalswagen reden.
Vlakbij de militaire oefenterreinen Crèvecoeur en Engelense Gat, parkeerden we de auto. Op de plas waar we aan stonden, zagen we veel kuifeenden. En ja: daar zwommen ook enkele vrouwtjes nonnetjes! Grijsachtige vogels, met een kastanjebruine kop en witte wangen. Mooi, maar voor mij nog niet genoeg. In de verte zag ik nog een groepje kleinere vogels. Ik had helaas mijn goede kijker (in de revisie) niet bij me, waardoor ik niet scherp kon zien wat het waren. Maar wel zag ik er één vrijwel witte vogel bij, die steeds onderdook. Ik legde de anderen uit waar ik hem zag, en ja: volgens hen was het een mannetje 'non'. Zo snel mogelijk liepen we het pad langs het water af, in de richting van 'mijn' vogels. We konden vrij dichtbij komen. Eindelijk stond ik oog in oog met die schitterende vogel, die ik tot nu toe alleen uit mijn vogelboek kende! Ja, lang geleden tijdens een andere excursie was me verteld dat die witte stipjes in de verte op het water mannetjes nonnetje waren. Maar echt goed had ik ze nog nooit gezien. Wat een elegante vogel, bijna helemaal wit, met hier en daar een zwart toefje of lijntje. Missie geslaagd!
Na een heerlijke kop soep in het vlakbij gelegen chauffeurscafé, een korte wandeling, en nog een laatste blik op de nonnetjes, reden we huiswaarts.
Ondanks (of juist dankzij) de voornamelijk witte vogels die we gezien hebben, een kleurrijke dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten