Hoewel de zon steeds meer moeite moest doen om tussen de zware wolken door te komen, besloot ik vanmiddag nogmaals mijn geluk te beproeven in Soerendonk. Maandagochtend had ik al een poging gedaan om tapuiten en/of beflijsters te spotten, tevergeefs helaas. Op het Kranenveld waren beide soorten gisteren gezien, dus wie weet?
Onderweg werd het wolkendek steeds dikker en donkerder, en de eerste regendruppels vielen. Ik bedacht daarom dat ik langs het Kranenveld zou rijden, in plaats van te wandelen. Ik liet het ven links liggen, en toerde door richting de heide. Stapvoets rijdend door het losse zand tuurde ik over het veld, speurend naar iets wat op een vogel leek. In de verte zag ik een lichtere plek tegen het gras. In de remmen, en de kijker erbij. Ja hoor, een knappe mannetjestapuit keek met zijn borst vooruit in mijn richting. Even achter hem zag ik nog wat bewegen: nog eentje! Deze leek wat bruiner van kleur, volgens mij een vrouwtje.
Inmiddels was het opgehouden met regenen, en kwam de zon weer tevoorschijn. Op het gras was verder niets te zien, behalve de grazende pony's. Ik had de auto al gekeerd, met de neus richting huis, maar besloot nog even naar de schaapskooi te lopen. Ik herinnerde me dat daar in het verleden ook wel beflijsters waren gemeld. Op weg ernaartoe hoorde ik mijn eerste gekraagde roodstaart dit jaar.
Nog op behoorlijke afstand van de schaapskooi zag ik een zwart-witte vogel in het weitje onder een den. "Ekster" was het eerste dat in me opkwam. Maar meteen zag ik nog enkele vogels wat nerveus rondscharrelen. Nee, beflijsters! En 4 nog wel! Heel voorzichtig liep ik dichterbij, maar de vogels wachtten mijn komst niet af en vlogen een eindje verderop, onder de volgende boom. Door de kijker kon ik ze goed zien, maar wat waren ze schichtig! De minste beweging zorgde er al voor dat ze opvlogen, en weer een stukje verderop landden. Het weitje is nogal ongelijk, dus voldoende schuilplek voor ze achter de grasheuveltjes. Toen ze wederom opvlogen, zag ik dat er méér dan vier vogels waren; een stuk of negen snel geteld. Na lang kijken, lopen, zoeken, weer kijken en veel geduld, kon ik dit aantal echt noteren: er zaten zeker 9 beflijsters verspreid over het 'erf' van de schaapskooi. Ik heb ze ooit één keer eerder genoteerd tijdens een vogelwandeling, maar herinner me niet dat ik ze toen goed gezien heb. Maar déze staan nu in mijn geheugen gegrift als mijn 'eerste' beflijsters.
Opgetogen liep ik terug naar de auto. Onderweg zag ik op het Kranenveld daarna nóg een beflijster, een mannetje.
Zo'n mooie herkansing had ik niet verwacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten