Vanochtend vroeg uit de veren, want ik had weekenddienst. Op het wijkgebouw aangekomen, bleek dat ik niet ingeroosterd was. Iedereen was er, dus mijn hulp was echt niet nodig. Geen probleem, ik kon wel iets anders bedenken.
Om 8 uur al weer thuis, een prachtige dag, dus hier moest ik van profiteren. Snel een andere broek en wandelschoenen aan, hond aanlijnen en op naar de Plateaux. Alweer, het is zo'n prachtig gebied!
De vogels zongen dat het een lieve lust was. Ik hoorde vinken, roodborstjes, winterkoningen, mezen. Maar ook geelgorzen, boomleeuweriken, spotvogels, fluiter, blauwborst, kleine karekiet, en sprinkhaanzanger. En ik zag kleine plevieren, havik (die poging deed een konijn te pakken te krijgen; gelukkig voor het konijn kon het uiteindelijk ontsnappen), tuinfluiter, gekraagde roodstaart (man en vrouw), grote zilverreiger, roodborsttapuit, graspieper, boompieper, tapuit. Kortom, teveel om op te noemen. Totaal 68 verschillende soorten in 4 uur tijd.
Uitspatter was de wielewaal. Ik had hem wel al eens in de verte gehoord, maar nooit eerder gezien. Toen ik even op een bankje zat (we hadden er al een paar uur opzitten), hoorde ik hem ineens in de bomen achter me. Ik trok Brammetje mee, en haastte me in de richting waar het geluid vandaan kwam. Zijn 'dudeljoo" klonk prachtig tussen de hoge bomen, hard en vol. Hij zat vrij dichtbij, maar ik kon hem niet ontdekken tussen al die bomen en bladeren. Ik floot zijn liedje na, en hij leek daarop te antwoorden. Zo bleven we even aan de gang.
Ik liep door richting de vloeiweiden. In de hoge populieren die daar staan hoorde ik hem weer (of misschien een andere?). Weer een tijdje staan luisteren, en achter me hoorde ik een tweede. Ze lieten steeds na elkaar horen dat ze er waren. Schitterend! Terwijl ik daar omhoog stond te kijken (tevergeefs poging te doen om er een te spotten), kwam er een vogel, formaat merel, hoog aangevlogen in de richting van de bomen. De laatste glimp die ik zag, was knalgeel. Dat moest een wielewaal zijn geweest!
Opgetogen stak ik de vloeiweiden over. Die zijn op het moment prachtig: margrieten, ereprijs, en zenegroen kleuren de velden. Hier en daar bloeien al gele lissen en echte koekoeksbloemen in de slootjes. Vanaf het pad heb ik nog een poos staan luisteren hoe de wielewalen elkaar beantwoordden. Even dacht ik zelfs een derde te horen vanuit de richting van de parkeerplaats. Maar daar ben ik niet helemaal zeker van.
Er vloog een spreeuw of merel over (dacht ik), in de richting van de populieren waar de eerste wielewaal nog altijd zat te zingen. Toch even vlug door de kijker ter bevestiging. Nee... het was vrouwtje wielewaal!! Het mooie mosgroene verenkleed met knalgele accenten kon ik heel goed zien. Een zachte juichkreet ontsnapte me. (ik had trouwens best hardop kunnen juichen, want er was geen sterveling te bekennen). Wat een geluk! Mijn eerste wielewaal gezien! (op die glimp van een half uurtje geleden na dan)
Geef mij nog zo'n vrije dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten