Deze week zijn 'mijn' pimpelmeesjes uitgevlogen. Pap was aan het klussen achter mijn huis, toen hij 5 jonge meesjes achter elkaar de nestkast zag uitvliegen. Maar de dag erna zag ik pa en ma pimpel weer af en aan vliegen met rupsen en vliegjes. En er was nog volop gebedel te horen vanuit de kast. Ze waren dus nog niet allemaal vertrokken!
Sinds gisteren is het echter stil...jammer! Het was zo leuk om te zien hoe druk in de weer de oudervogels waren met voeren. Maar ook prachtig dat het zo succesvol was.
Vandaag heb ik de nestkast schoongemaakt. Er lag nog één dood meesje in, goed in de veren, maar piepklein. Té klein waarschijnlijk....zonde. Maar ja, zo gaat het nu eenmaal in de natuur: wie niet mee kan komen blijft achter.
Hopelijk is de nestkast zo goed bevallen, dat ze nog een tweede poging wagen dit jaar. Zou leuk zijn!
zaterdag 26 mei 2012
zaterdag 19 mei 2012
Excursie Groene Jonker en Nieuwkoopse Plassen
Vandaag volop genoten van deze prachtige excursie. Twee gebieden die we (onze VWG) nog niet eerder bezocht hadden; de verwachtingen waren hooggespannen (bij mij in elk geval).
Met een groep van 8 mensen (een flinke opkomst voor onze doen) stonden we vanochtend paraat. Het weer zag er goed uit: zonnetje, en 20 graden in het vooruitzicht. Twee volle auto's togen richting Zuid-Holland. Dank zij de wederom goede voorbereiding van Piet, konden Herman en Herman ons feilloos naar onze bestemming rijden.
Aangekomen bij de Groene Jonker werden we welkom geheten door kleine karekiet en rietzangers. Een warm onthaal! En wat een schitterend gebied! Vanaf de parkeerplaats kijk je al over het plas-drasgebied, met overal riet en struiken. Vaak kun je zo'n gebied alleen van een afstand bekijken, maar hier ligt een hele wandelroute doorheen, waar we gretig aan begonnen.
Overal zongen rietzangers, kleine karekieten, rietgorzen en snorren ons toe vanuit het riet. Deze laatste soort zorgde voor de nodige discussie: snor of sprinkhaanzanger? De MP-3 spelers en een voorbijganger namen de twijfels weg: snor! Voor mij een nieuwe soort; misschien wel ooit eerder gehoord, maar door gebrek aan geluidenkennis niet met zekerheid kunnen determineren. En nu ook nog prachtig gezien, geweldig!
Een andere vogel die om opheldering vroeg, was een steltloper die op flinke afstand aan het foerageren was. Vanwege de donkere kleur dachten we aan een zwarte ruiter. Maar nadat we hem allemaal door de telescoop hadden gezien, waren we het erover eens dat het toch 'maar' een tureluur was: (te) korte snavel, en toch bruiner en lichter dan hij door de verrekijkers leek.
Verder zagen we zwarte sterns (voor mij al lang geleden dat ik die zag), visdiefjes mét gevangen vis, lepelaars, purperreigers, geoorde en gewone futen, smienten, tafel-, kuif-, krak-, berg- en wilde eenden, grauwe-, canadese-, nijl-, en brandganzen, grutto's, kieviten, scholeksters, en hoorden we wulpen, roerdomp en waterral. En dan 'vergeet' ik nog de algemenere soorten als meerkoet en waterhoen.
Ik had hier de hele dag wel kunnen rondstruinen, maar de Nieuwkoopse Plassen stonden voor de middag nog op het programma.
Op weg naar het bezoekerscentrum zagen we al een ooievaar in de wei, en bij aankomst op de parkeerplaats bleek er ook een op een nest te zitten. Toen ze even ging staan, kwamen er twee kleine wittte kopjes omhoog tussen haar poten! Zo leuk om te zien.
Na een heerlijke maaltijd in het restaurant konden we er weer tegenaan. Opnieuw een heerlijke wandeling langs plassen, slootjes en vaarten. Ook veel watertoeristen genoten van het goede weer, waardoor het wat vogels betreft voor ons wat tegenviel. Maar de schitterend bloeiende bermen maakten veel goed. Fluitekruid, margrieten, boterbloemen, smeerwortel (zo paars heb ik die nog nooit gezien!), echte koekoeksbloem, dag- en avondkoekoeksbloem, gele lis, ratelaar, beemdkroon, kale jonker, daslook...wat een kleurenpracht! Ik zag ook soorten die ik niet gelijk kon thuisbrengen. Thuis heb ik de plantengids erbij genomen, en kwam zo uit bij waterdrieblad, moeraskers, moerasandijvie, witte narcis, waterlobelia en moerasstreepzaad. En ook bij de planten zijn er vast algemenere soorten die ik over het hoofd heb gezien. Maar er stond ook zovéél!
De terugreis ging via de toeristische route richting Bodegraven. Over smalle weggetjes dwars door de polder. Alsof de tijd daar had stilgestaan. Wat een geweldig gebied, en een geweldige dag! Daar kan ik weer even op teren!
Kijken naar de bloemen
Met een groep van 8 mensen (een flinke opkomst voor onze doen) stonden we vanochtend paraat. Het weer zag er goed uit: zonnetje, en 20 graden in het vooruitzicht. Twee volle auto's togen richting Zuid-Holland. Dank zij de wederom goede voorbereiding van Piet, konden Herman en Herman ons feilloos naar onze bestemming rijden.
Aangekomen bij de Groene Jonker werden we welkom geheten door kleine karekiet en rietzangers. Een warm onthaal! En wat een schitterend gebied! Vanaf de parkeerplaats kijk je al over het plas-drasgebied, met overal riet en struiken. Vaak kun je zo'n gebied alleen van een afstand bekijken, maar hier ligt een hele wandelroute doorheen, waar we gretig aan begonnen.
Overal zongen rietzangers, kleine karekieten, rietgorzen en snorren ons toe vanuit het riet. Deze laatste soort zorgde voor de nodige discussie: snor of sprinkhaanzanger? De MP-3 spelers en een voorbijganger namen de twijfels weg: snor! Voor mij een nieuwe soort; misschien wel ooit eerder gehoord, maar door gebrek aan geluidenkennis niet met zekerheid kunnen determineren. En nu ook nog prachtig gezien, geweldig!
Een andere vogel die om opheldering vroeg, was een steltloper die op flinke afstand aan het foerageren was. Vanwege de donkere kleur dachten we aan een zwarte ruiter. Maar nadat we hem allemaal door de telescoop hadden gezien, waren we het erover eens dat het toch 'maar' een tureluur was: (te) korte snavel, en toch bruiner en lichter dan hij door de verrekijkers leek.
Verder zagen we zwarte sterns (voor mij al lang geleden dat ik die zag), visdiefjes mét gevangen vis, lepelaars, purperreigers, geoorde en gewone futen, smienten, tafel-, kuif-, krak-, berg- en wilde eenden, grauwe-, canadese-, nijl-, en brandganzen, grutto's, kieviten, scholeksters, en hoorden we wulpen, roerdomp en waterral. En dan 'vergeet' ik nog de algemenere soorten als meerkoet en waterhoen.
...en de schapen, niet te vergeten
Ik had hier de hele dag wel kunnen rondstruinen, maar de Nieuwkoopse Plassen stonden voor de middag nog op het programma.
Op weg naar het bezoekerscentrum zagen we al een ooievaar in de wei, en bij aankomst op de parkeerplaats bleek er ook een op een nest te zitten. Toen ze even ging staan, kwamen er twee kleine wittte kopjes omhoog tussen haar poten! Zo leuk om te zien.
Na een heerlijke maaltijd in het restaurant konden we er weer tegenaan. Opnieuw een heerlijke wandeling langs plassen, slootjes en vaarten. Ook veel watertoeristen genoten van het goede weer, waardoor het wat vogels betreft voor ons wat tegenviel. Maar de schitterend bloeiende bermen maakten veel goed. Fluitekruid, margrieten, boterbloemen, smeerwortel (zo paars heb ik die nog nooit gezien!), echte koekoeksbloem, dag- en avondkoekoeksbloem, gele lis, ratelaar, beemdkroon, kale jonker, daslook...wat een kleurenpracht! Ik zag ook soorten die ik niet gelijk kon thuisbrengen. Thuis heb ik de plantengids erbij genomen, en kwam zo uit bij waterdrieblad, moeraskers, moerasandijvie, witte narcis, waterlobelia en moerasstreepzaad. En ook bij de planten zijn er vast algemenere soorten die ik over het hoofd heb gezien. Maar er stond ook zovéél!
De terugreis ging via de toeristische route richting Bodegraven. Over smalle weggetjes dwars door de polder. Alsof de tijd daar had stilgestaan. Wat een geweldig gebied, en een geweldige dag! Daar kan ik weer even op teren!
zaterdag 12 mei 2012
Onverwacht vrij
Vanochtend vroeg uit de veren, want ik had weekenddienst. Op het wijkgebouw aangekomen, bleek dat ik niet ingeroosterd was. Iedereen was er, dus mijn hulp was echt niet nodig. Geen probleem, ik kon wel iets anders bedenken.
Om 8 uur al weer thuis, een prachtige dag, dus hier moest ik van profiteren. Snel een andere broek en wandelschoenen aan, hond aanlijnen en op naar de Plateaux. Alweer, het is zo'n prachtig gebied!
De vogels zongen dat het een lieve lust was. Ik hoorde vinken, roodborstjes, winterkoningen, mezen. Maar ook geelgorzen, boomleeuweriken, spotvogels, fluiter, blauwborst, kleine karekiet, en sprinkhaanzanger. En ik zag kleine plevieren, havik (die poging deed een konijn te pakken te krijgen; gelukkig voor het konijn kon het uiteindelijk ontsnappen), tuinfluiter, gekraagde roodstaart (man en vrouw), grote zilverreiger, roodborsttapuit, graspieper, boompieper, tapuit. Kortom, teveel om op te noemen. Totaal 68 verschillende soorten in 4 uur tijd.
Uitspatter was de wielewaal. Ik had hem wel al eens in de verte gehoord, maar nooit eerder gezien. Toen ik even op een bankje zat (we hadden er al een paar uur opzitten), hoorde ik hem ineens in de bomen achter me. Ik trok Brammetje mee, en haastte me in de richting waar het geluid vandaan kwam. Zijn 'dudeljoo" klonk prachtig tussen de hoge bomen, hard en vol. Hij zat vrij dichtbij, maar ik kon hem niet ontdekken tussen al die bomen en bladeren. Ik floot zijn liedje na, en hij leek daarop te antwoorden. Zo bleven we even aan de gang.
Ik liep door richting de vloeiweiden. In de hoge populieren die daar staan hoorde ik hem weer (of misschien een andere?). Weer een tijdje staan luisteren, en achter me hoorde ik een tweede. Ze lieten steeds na elkaar horen dat ze er waren. Schitterend! Terwijl ik daar omhoog stond te kijken (tevergeefs poging te doen om er een te spotten), kwam er een vogel, formaat merel, hoog aangevlogen in de richting van de bomen. De laatste glimp die ik zag, was knalgeel. Dat moest een wielewaal zijn geweest!
Opgetogen stak ik de vloeiweiden over. Die zijn op het moment prachtig: margrieten, ereprijs, en zenegroen kleuren de velden. Hier en daar bloeien al gele lissen en echte koekoeksbloemen in de slootjes. Vanaf het pad heb ik nog een poos staan luisteren hoe de wielewalen elkaar beantwoordden. Even dacht ik zelfs een derde te horen vanuit de richting van de parkeerplaats. Maar daar ben ik niet helemaal zeker van.
Er vloog een spreeuw of merel over (dacht ik), in de richting van de populieren waar de eerste wielewaal nog altijd zat te zingen. Toch even vlug door de kijker ter bevestiging. Nee... het was vrouwtje wielewaal!! Het mooie mosgroene verenkleed met knalgele accenten kon ik heel goed zien. Een zachte juichkreet ontsnapte me. (ik had trouwens best hardop kunnen juichen, want er was geen sterveling te bekennen). Wat een geluk! Mijn eerste wielewaal gezien! (op die glimp van een half uurtje geleden na dan)
Geef mij nog zo'n vrije dag!
Om 8 uur al weer thuis, een prachtige dag, dus hier moest ik van profiteren. Snel een andere broek en wandelschoenen aan, hond aanlijnen en op naar de Plateaux. Alweer, het is zo'n prachtig gebied!
De vogels zongen dat het een lieve lust was. Ik hoorde vinken, roodborstjes, winterkoningen, mezen. Maar ook geelgorzen, boomleeuweriken, spotvogels, fluiter, blauwborst, kleine karekiet, en sprinkhaanzanger. En ik zag kleine plevieren, havik (die poging deed een konijn te pakken te krijgen; gelukkig voor het konijn kon het uiteindelijk ontsnappen), tuinfluiter, gekraagde roodstaart (man en vrouw), grote zilverreiger, roodborsttapuit, graspieper, boompieper, tapuit. Kortom, teveel om op te noemen. Totaal 68 verschillende soorten in 4 uur tijd.
Uitspatter was de wielewaal. Ik had hem wel al eens in de verte gehoord, maar nooit eerder gezien. Toen ik even op een bankje zat (we hadden er al een paar uur opzitten), hoorde ik hem ineens in de bomen achter me. Ik trok Brammetje mee, en haastte me in de richting waar het geluid vandaan kwam. Zijn 'dudeljoo" klonk prachtig tussen de hoge bomen, hard en vol. Hij zat vrij dichtbij, maar ik kon hem niet ontdekken tussen al die bomen en bladeren. Ik floot zijn liedje na, en hij leek daarop te antwoorden. Zo bleven we even aan de gang.
Ik liep door richting de vloeiweiden. In de hoge populieren die daar staan hoorde ik hem weer (of misschien een andere?). Weer een tijdje staan luisteren, en achter me hoorde ik een tweede. Ze lieten steeds na elkaar horen dat ze er waren. Schitterend! Terwijl ik daar omhoog stond te kijken (tevergeefs poging te doen om er een te spotten), kwam er een vogel, formaat merel, hoog aangevlogen in de richting van de bomen. De laatste glimp die ik zag, was knalgeel. Dat moest een wielewaal zijn geweest!
Opgetogen stak ik de vloeiweiden over. Die zijn op het moment prachtig: margrieten, ereprijs, en zenegroen kleuren de velden. Hier en daar bloeien al gele lissen en echte koekoeksbloemen in de slootjes. Vanaf het pad heb ik nog een poos staan luisteren hoe de wielewalen elkaar beantwoordden. Even dacht ik zelfs een derde te horen vanuit de richting van de parkeerplaats. Maar daar ben ik niet helemaal zeker van.
Er vloog een spreeuw of merel over (dacht ik), in de richting van de populieren waar de eerste wielewaal nog altijd zat te zingen. Toch even vlug door de kijker ter bevestiging. Nee... het was vrouwtje wielewaal!! Het mooie mosgroene verenkleed met knalgele accenten kon ik heel goed zien. Een zachte juichkreet ontsnapte me. (ik had trouwens best hardop kunnen juichen, want er was geen sterveling te bekennen). Wat een geluk! Mijn eerste wielewaal gezien! (op die glimp van een half uurtje geleden na dan)
Geef mij nog zo'n vrije dag!
zondag 6 mei 2012
GeSPOT!
Amper 3 minuten lopen van mijn huis zit 'ie. De spotvogel. Vorig jaar heb ik daar zelf een zeker broedgeval kunnen vaststellen: het onbekende geluid dat ik toen hoorde, bleek na even zoeken te komen van een juveniele spotvogel.
Dit jaar hoopte ik natuurlijk dat hij (en zij) weer terug zouden komen. En ja hoor, gisteren hoorde ik hem voor het eerst weer zingen. Zijn nasale, 'spottende' geluid is onmiskenbaar. Omdat het steeds harder ging regenen heb ik toen mijn pogingen om hem te zien gestaakt.
Dus vanochtend wederom met kijker naar het gebied, dat begroeid is met steeds verder uitdijende braamstruiken, wilgen en ander struweel. Tussen de geluiden door van razende auto's op de nabij gelegen wegen, tjilpende huismussen en zingende borietzangers en zwartkoppen, hoorde ik hem weer. Vlakbij. Maar hij wachtte mijn komst niet af, en vloog naar de struiken een eind verderop. Terwijl ik dezelfde kant opliep, hoorde ik een grasmus. En zag hem ook, met zijn hagelwitte keeltje. Hij waagde er zelfs een zangvlucht aan, prachtig!
Daar hoorde ik hem weer, de spotvogel. Tussen al het blad is hij moeilijk te ontdekken. Bovendien vliegen de huismussen, die in openingen bij de kozijnen van de aanliggende gebouwen broeden, steeds in en uit de struiken. Hierdoor denk ik bij elk bewegend takje dat uit de richting van het geluid komt, dat hij het is. Maar ineens zat 'ie daar toch! In een wat kaler boompje, dat boven de struiken uitstak. Door een niet-vogelaar waarschijnlijk uitgemaakt voor 'mus', maar wat is het toch een mooi vogeltje! Groenige rug, gele buik, en als hij zingt is zijn schitterend oranje gekleurde bek te zien. Hij is er echt weer. En hopelijk niet alleen.
Dit jaar hoopte ik natuurlijk dat hij (en zij) weer terug zouden komen. En ja hoor, gisteren hoorde ik hem voor het eerst weer zingen. Zijn nasale, 'spottende' geluid is onmiskenbaar. Omdat het steeds harder ging regenen heb ik toen mijn pogingen om hem te zien gestaakt.
Dus vanochtend wederom met kijker naar het gebied, dat begroeid is met steeds verder uitdijende braamstruiken, wilgen en ander struweel. Tussen de geluiden door van razende auto's op de nabij gelegen wegen, tjilpende huismussen en zingende borietzangers en zwartkoppen, hoorde ik hem weer. Vlakbij. Maar hij wachtte mijn komst niet af, en vloog naar de struiken een eind verderop. Terwijl ik dezelfde kant opliep, hoorde ik een grasmus. En zag hem ook, met zijn hagelwitte keeltje. Hij waagde er zelfs een zangvlucht aan, prachtig!
Daar hoorde ik hem weer, de spotvogel. Tussen al het blad is hij moeilijk te ontdekken. Bovendien vliegen de huismussen, die in openingen bij de kozijnen van de aanliggende gebouwen broeden, steeds in en uit de struiken. Hierdoor denk ik bij elk bewegend takje dat uit de richting van het geluid komt, dat hij het is. Maar ineens zat 'ie daar toch! In een wat kaler boompje, dat boven de struiken uitstak. Door een niet-vogelaar waarschijnlijk uitgemaakt voor 'mus', maar wat is het toch een mooi vogeltje! Groenige rug, gele buik, en als hij zingt is zijn schitterend oranje gekleurde bek te zien. Hij is er echt weer. En hopelijk niet alleen.
vrijdag 4 mei 2012
Beschuit met muisjes!
Ik heb regelmatig getwijfeld of de nestbouw van de pimpelmezen in het huisje boven de achterdeur wel een (broed)vervolg had gekregen. Ik zag de mezen wel in de buurt, maar niet bij de nestkast.
Maar nu zie ik sinds gisteren pa en ma pimpel af en aan vliegen met voer: ze hebben jongen!
Helaas kan ik niet stiekem spieken hoe groot het kroost is: het deurtje zit aan de achterkant van de kast, en is bovendien te klein. Misschien maar beter ook.
Maar ik zal er toch eens over denken of ik volgend jaar niet een webcam in de kast kan monteren. Ik heb dit bij iemand gezien, en het is geweldig om zo elke minuut mee te kunnen beleven. Van de eerste takjes tot aan het uitvliegen van de jongen. De bezitter van de kast met webcam had zelfs uitgerekend dat de oudervogels (koolmezen in zijn geval) zo'n 3000 keer per etmaal aanvliegen met voer voor hun grut! Ongelooflijk! Dat is nog eens werken voor de kost.
En nu maar hopen dat de buurkatten ze met rust laten als ze eenmaal uitgevlogen zijn...
Maar nu zie ik sinds gisteren pa en ma pimpel af en aan vliegen met voer: ze hebben jongen!
Helaas kan ik niet stiekem spieken hoe groot het kroost is: het deurtje zit aan de achterkant van de kast, en is bovendien te klein. Misschien maar beter ook.
Maar ik zal er toch eens over denken of ik volgend jaar niet een webcam in de kast kan monteren. Ik heb dit bij iemand gezien, en het is geweldig om zo elke minuut mee te kunnen beleven. Van de eerste takjes tot aan het uitvliegen van de jongen. De bezitter van de kast met webcam had zelfs uitgerekend dat de oudervogels (koolmezen in zijn geval) zo'n 3000 keer per etmaal aanvliegen met voer voor hun grut! Ongelooflijk! Dat is nog eens werken voor de kost.
En nu maar hopen dat de buurkatten ze met rust laten als ze eenmaal uitgevlogen zijn...
Abonneren op:
Posts (Atom)