zaterdag 16 februari 2013

Excursie Zeeland/Zuid-Holland 16-2-2013

Wat een dag!
Met 7 'man' (4 mannen en 3 vrouwen) sterk, gingen we vanochtend om 8 uur op weg naar het zuidwesten van het land. Ik had lang naar deze excursie uitgekeken, en helemaal de laatste paar dagen. Nieuwsgierig, gulzig, en een tikje jaloers had ik de afgelopen week 'waarneming.nl' gevolgd. Waarnemingen van verschillende duikers, zeeëenden, ijseenden, strandleeuweriken, fraters en ijsgorzen passeerden de revue. En allemaal in Zeeland/Zuid-Holland! Veel soorten die ik nog nooit of maar één keer gezien had. Zouden we er een, of misschien meer van zien vandaag?
Onze eerste missie was de groep flamingo's die al een tijd bij Battenoord bivakkeerden. Al vanuit de auto zagen we ze staan; kon niet missen, die onnederlandse roze vogels. En wat stonden ze dichtbij!
 
 
 
 
Van collega-vogelaars hoorden we dat de zeldzame geelsnavelduiker die de afgelopen twee dagen werd gemeld, bij Herkingen zou zitten. Daar waren we vlakbij, dus langs de dijk die richting uit gereden. Nu waren het niet de vogels die zichzelf verraadden, maar de in groten getale toegestroomde vogelaars en hun auto's. Over een lengte van zo'n 150 meter stond een langgerekte rij van mensen in camouflagekleding en telescopen op de dijk. We klommen glibberend de modderige dijk op, en maakten ineens ook deel uit van dit toch enigszins lachwekkende schouwspel. Allemaal voor één vogel! De 'geelsnavel' zou zich in de buurt van "de" groene boei bevinden. Met het blote oog waren nauwelijks vogels te onderscheiden, en met de kijker kon je wel iets van vogels onderscheiden van de verder grijze, mistige omgeving. Maar ja, als dan blijkt dat er meerdere groene boeien zijn... Maar op aanwijzingen van een jonge vogelliefhebber naast ons, wisten we waar we moesten kijken. Héél kort heb ik in de telescoop een duiker-achtige vogel gezien (alsnog piepklein), met een omhooggerichte snavel. Maar tegelijk toen ik hem in het vizier had, dook de vogel onder water, om zich vervolgens niet meer te laten zien. Helaas, ik had hem graag als nieuwe soort aan mijn lijstje willen toevoegen, maar daarvoor heb ik hem echt niet goed genoeg gezien.
 
We reden door naar de Kwade Hoek. Na een stukje wandelen, keken we uit over een weidse vlakte. Met de lage begroeiing en drassige bodem perfect voor klein spul als gorzen, leeuweriken en fraters. Maar ook hier leverde ons speurwerk niet het (door mij) gehoopte resultaat op. De strandleeuweriken, ijs- en sneeuwgorzen en fraters die hier meerdere keren gezien waren, lieten het afweten. Wel hoorden we al een veldleeuwerik het hoogste lied zingen, en konden we een op een paaltje rustende slechtvalk fraai bekijken.
 
Bij Stellendam wierpen we een blik over de haven. Een aantal futen zwom rond, evenals een middelste zaagbek. Verder grote en kleine mantelmeeuwen en zilvermeeuwen. Op de kanten zaten groepen krakeenden, meerkoeten en kieviten. Een wulp jodelde alsof het al lente was.
 
Door ging het weer; nu richting Ouddorp, aan de westkant van Goeree-Overflakkee. Daar zou een brilzeeëend zich al meerdere dagen ophouden. Volgens andere vogelaars die 'hem' al gezien hadden, moesten we een stuk over het strand. Na de lunch in het aldaar aanwezige strandpaviljoen, met nep-chocolademelk en koude pannekoeken, begonnen we aan de wandeling. Leuk waren de veelvuldig aanwezige middelste zaagbekken. Ze lieten zich mooi bekijken.
 
 
 
 
Ver weg op zee zagen we een grote groep vogels, vermoedelijk zeeëenden. We lieten ons vertellen dat 'hij' daartussen moest zitten. Maar het was echt te ver weg om hem van de andere te kunnen onderscheiden. Alweer vingen we bot...
 
Laatste bestemming was de Brouwersdam. Je kunt er overal stoppen, en hebt dan een goede blik over zee. We zagen smienten, zilverplevieren, steenlopers, paarse strandlopers, drieteenstrandlopers, roodkeelduikers, wulpen... en toen grote groepen zwarte zeeëenden! Wel behoorlijk ver uit de kust, maar toch goed te zien.
 
 
 
 
Toen we weer even stopten om te kijken, en ik de zee afscande, flitste mijn kijker ineens langs twee heel mooie vogels: ijseenden! Mijn hart sloeg over, ik kon het niet geloven. Maar ik herkende vooral het mannetje meteen, aan de sierlijke lange staart.
 
 
 
 
Wat een prachtige vogels! Ik had zo gehoopt dat ik die eens zou zien. Na ze van alle kanten bekeken te hebben, reden we door naar de spuisluis. Daar zag ik weer een koppel ijseenden, en toen ik me weer bij de groep voegde, bleken zij er zelfs vier te hebben gezien! En ja, ik zag ze ook nog: een mannetje vergezeld door drie vrouwtjes! Wat een geweldige afsluiter van de toch al geslaagde dag!